زهی در کوی عشقت مسکن دل                            چه می‌خواهی ازین خون خوردن دل

چکیده خون دل بر دامن جان                                  گرفته جان پرخون دامن دل

از آن روزی که دل دیوانهٔ توست                              به صد جان من شدم در شیون دل

منادی می‌کنند در شهر امروز                                که خون عاشقان در گردن دل

چو رسوا کرد ما را درد عشقت                              همی کوشم به رسوا کردن دل

چو عشقت آتشی در جان من زد                          برآمد دود عشق از روزن دل

مکن جانا دل ما را نگه‌دار                                     که آسان است بر تو بردن دل

چو گل اندر هوای روی خوبت                               به خون درمی‌کشم پیراهن دل

بیا جانا دل عطار کن شاد                                    که نزدیک است وقت رفتن دل

 

جانا ز فراق تو این محنت جان تا کی                          دل در غم عشق تو رسوای جهان تا کی

چون جان و دلم خون شد در درد فراق تو                    بر بوی وصال تو دل بر سر جان تا کی

نامد گه آن آخر کز پرده برون آیی                                آن روی بدان خوبی در پرده نهان تا کی

در آرزوی رویت ای آرزوی جانم                                  دل نوحه کنان تا چند، جان نعره‌زنان تا کی

بشکن به سر زلفت این بند گران از دل                      بر پای دل مسکین این بند گران تا کی

دل بردن مشتاقان از غیرت خود تا چند                     خون خوردن و خاموشی زین دلشدگان تا کی

گر عاشق دلداری ور سوختهٔ یاری                           بی نام و نشان می‌رو زین نام و نشان تا کی

 

 

 

جانا حدیث حسنت در داستان نگنجد                           رمزی ز راز عشقت در صد زبان نگنجد

سودای زلف و خالت در هر خیال ناید                            اندیشهٔ وصالت جز در گمان نگنجد

هرگز نشان ندادند از کوی تو کسی را                          زیرا که راه کویت اندر نشان نگنجد

در دل چو عشقت آمد سودای جان نماند                      در جان چو مهرت افتد عشق روان نگنجد

آن جا که عاشقانت یک دم حضور یابند                         دل در حساب ناید جان در میان نگنجد

عطار وصف عشقت چون در عبارت آرد                         زیرا که وصف عشقت اندر بیان نگنجد

    

مطالب مرتبط :           عطار نیشابوری که بود ؟